Heima

Víkingur á vorkvöldi
vakir yfir ánum.
Fullţroskađar fífunar
fellir hann međ ljánum.

Baldur heitir bóndinn
sem beitir ţarna ljánum.
Friđartímar, falleg nótt,
fjölskyldan hans sefur.
Hćfilega heitan brodd
heimalningnum gefur.

Baldur heitir bóndinn
sem bústnu lambi gefur.

Gleđur bćđi gođ og menn,
gćfan fylgir honum.
Víf hann á sem vćrđarleg
vakir yfir sonum.

Baldur heitir bóndinn
sem býr ađ ţessum sonum.

Hann á ţessa heiđnu jörđ:
hćđir, tún og lćkir
Baldur heitir bóndinn sem
bagga sína sćkir.

Baldur heitir bóndinn
sem bagga sína sćkir

Gođunum ţakkar hann góđćristímana langa,
gjöfult er landiđ frá fjalli og allt út á skaga.
Langsverđiđ hans hefur lengi fengiđ ađ hanga
lóđrétt viđ síđu ţví engin er ţörf á ađ draga.

Blikur á lofti og brátt gćti örlagavindur
blásiđ um sveitirnar hráslagalegur og kaldur.
Viđ Urđarbrunn Skuld núna örlagahnútana bindur
uggalausum manni og mađurinn sá heitir Baldur.