För

Haldiđ upp á heiđina međ mér,
höfuđin fjúka í nótt.
Guđirnir gefa okkur ţrótt.
Guđirnir veita okkur ţrótt til ađ sigra.
Vinir, ykkar vígamóđi her.
veitir mér liđveislu í nótt.
Guđirnir gefa okkur ţrótt.
Guđirnar veita okkur ţrótt til ađ sigra.

Sver ég nú og sverđiđ legg,
svírann á og sundur hegg.
Jórinn ţreyttur, ég er sár.
Jökullinn yfir gnćfir hár.

Blóđugur međ brotna hönd
berst ég einn um ókunn lönd.
Held ég enn í veika von,
vígamađur Óđinsson.

Göngum móti glötun og dauđa,
gjótur ţar bíđa og fen.
Ţar geta tryllingsleg trén
tekiđ ţig niđur og skellt ţér á knén.
Nýtum daginn og nóttina rauđa,
neitum ađ ganga í fen.
Vörumst ađ taki' okkur trén.
Gegn Tý, Ţór og Óđni viđ föllum á knén.

Ófćrur og dauđans dýr
drepa ţann sem burtu flýr.
Höldum áfram, heiđnir menn,
himnaranir ţeir falla senn.

Tölunni viđ týnum vrátt,
tćttir sundur smátt og smátt.
Held ég enn í veika von,
vígamađur Óđinsson.

Frćndur mínir, fóstbrćđur,
fylgiđ mér um ófćrur.
Deyi sá er deyja á,
dugi sá er ćtla má.

Held ég upp á heiđina,
held ég verstu leiđina.
Held ég enn í veika von,
vígamađur Óđinsson.